Wat doet de EU: Klimaat

Leuk, al dat gepraat over de EU, maar wat doet de Europese Unie eigenlijk? De komende periode zullen we je met korte stukjes tekst meer vertellen over wat de Unie doet om het leven van de mensen in Europa en daarbuiten te verbeteren. Vandaag gaan we in op de Klimaatactie.

De EU zet zich in om de uitstoot van broeikasgassen te beperken, andere grote vervuilers aan te moedigen om krachtiger op te treden, en het hoofd te bieden aan de onvermijdbare gevolgen van klimaatverandering.

Wat doet de EU?
Om de klimaatverandering onder gevaarlijke niveaus te houden, is de internationale gemeenschap overeengekomen dat de gemiddelde stijging van de temperatuur wereldwijd ruim onder 2 °C boven het pre-industriële niveau moet worden gehouden, met als doel de stijging te beperken tot 1,5 °C. Als we de klimaatverandering nu aanpakken, kunnen menselijke en economische kosten in de toekomst worden voorkomen. De EU-strategie voor aanpassing aan de klimaatverandering omvat het bouwen van bescherming tegen overstromingen, het ontwikkelen van droogtebestendige gewassen en het wijzigen van bouwvoorschriften.

Als klimaatverandering niet wordt bestreden, kan dat voor de EU een zeer dure zaak zijn, maar de stijgende vraag naar schone technologieën biedt een mogelijkheid om te innoveren en groene groei en banen te creëren. Klimaatactie is in alle gebieden van de EU-begroting opgenomen en 20 % van de EU-begroting voor 2014-2020 is bestemd voor klimaatgerelateerde initiatieven.

De EU heeft zichzelf de volgende klimaat- en energiedoelstellingen voor 2020 opgelegd:

  • 20 % minder uitstoot van broeikasgassen in vergelijking met 1990 (ten minste 40 % tegen 2030);
  • 20 % van de totale verbruikte energie uit hernieuwbare bronnen (ten minste 27 % tegen 2030);
  • een 20 % hogere energie-efficiëntie dan bij ongewijzigd beleid (ten minste 27 % tegen 2030).
  • Op langere termijn zet de EU zich in om haar uitstoot van broeikasgassen tegen 2050 met 80-95 % te verminderen in vergelijking met het niveau van 1990.

Het emissiehandelssysteem van de EU vormt de hoeksteen van de klimaatstrategie van de EU en beperkt op een kostenefficiënte manier de uitstoot van de industrie, energiecentrales en luchtvaartmaatschappijen binnen de EU. De EU beschikt ook over beleidsmaatregelen om de uitstoot in andere economische sectoren aan te pakken, zoals vervoer en landbouw.

De EU leidt de wereldwijde inspanningen om klimaatverandering te bestrijden, met name door de internationale gemeenschap ertoe te brengen om het momentum van het akkoord van Parijs van 2015 te behouden en de nodige stappen te ondernemen om het in praktijk te brengen.

Meer informatie vind je hier.

Weerman en hoogleraar over klimaatvluchtelingen

Naast de economische en politieke vluchteling moeten wij ons opmaken voor een nieuw soort ontheemde: de klimaatvluchteling. Een onderschat probleem dat het westen de komende jaren zal overspoelen. Door de klimaatverandering zijn bepaalde delen van de wereld niet meer bewoonbaar zijn en de zoveelste humanitaire ramp ligt op de loer. Dit in het westen relatief onbekende, maar dreigende fenomeen wordt op 22 april toegelicht door weerman Jan Visser en hoogleraar Humanitaire Hulp Dorothea Hilhorst tijdens de tweede Europa Actueel-lezing. De Europa Actueellezingen vinden maandelijks plaats op zondagmiddag van 13.30 – 15.30 uur in Bibliotheek Kennemerwaard te Alkmaar Centrum. De toegang is gratis!

De sprekers
Weerman Jan Visser begon zijn werk met het verzorgen van weerberichten in verschillende kranten, waaronder de Trouw en het Noord-Hollands Dagblad. Ook op de radio en tv bracht hij de laatste voorspellingen rondom het weer, onder andere bij Radio Noord-Holland, Radio 10 en bij RTV Noord Holland. Daarnaast heeft Jan Visser zijn eigen website waarop dagelijks weerberichten verschijnen.

Visser neemt het eerste deel van de lezing voor zijn rekening. Hij wordt gevolg door hoogleraar Dorothea Hilhorst. Zij is sinds 2015 hoogleraar humanitaire hulp en wederopbouw aan het International Institute of Social Studies van de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Van 2006 tot 2017 was ze bijzonder hoogleraar humanitaire hulp aan de Wageningen Universiteit. Haar publicaties richten zich voornamelijk op de dagelijkse praktijk van humanitaire hulp, rampenrisicovermindering, aanpassing aan klimaatverandering, wederopbouw en vredesopbouw. Daarnaast coördineert ze onderzoeksprogramma’s in Angola, DRC, Afghanistan, Ethiopië, Soedan, Mozambique en Oeganda.

Reserveren doet u hier!

Sophie schrijft: Hoe duurzaam is je telefoon? – Deel 3: Circulaire economie

Sophie de Maat is stagiaire bij Europe Direct Noord-Holland Noord en bijzonder geïnteresseerd in het milieu en duurzaamheid. De komende periode publiceert zij een reeks blogs waarin het thema duurzaamheid centraal staat. Zij belicht daarbij uiteenlopende onderwerpen, van de Duurzame Stad tot de Europese Unie en haar duurzame maatregelen. Ben je geïnteresseerd in duurzaamheid of wil je meer leren over duurzaamheid houdt deze reeks artikelen dan in de gaten!

In veel opzichten zitten we vast in een lineaire economie. In een lineaire economie worden grondstoffen verzameld, omgevormd tot producten, de producten worden gebruikt en uiteindelijk eindigt het product als afval. Een overgang van een lineaire economie naar een circulaire economie zal veel voordelen opleveren, ook voor het milieu. Een circulaire economie kijkt breder en houdt zich vast aan de aanpak ‘reduce, reuse en recycle’. Tijdens het verzamelen van grondstoffen wordt er verminderd waar mogelijk, producten worden gemaakt van herbruikbare grondstoffen of materialen, en in plaats van het product weggooien wordt het gerecycled.

Voor de mobiele telefoon industrie zal de overgang naar een circulaire economie veel van de problemen oplossen die in de vorige artikelen zijn beschreven, zoals e-waste en het feit dat telefoons nauwelijks worden recycled. Bedrijven die zich hiervoor inzetten zijn bijvoorbeeld ‘Fairphone’ en ‘Closing the Loop’. ‘Fairphone’ zet zich in voor een langdurig en duurzaam ontwerp, eerlijke materialen en grondstoffen, goede arbeidsomstandigheden en het hergebruiken en recyclen van telefoons. ‘Closing the Loop’ is een bedrijf dat het proces van mobiele telefoons circulair probeert te maken. Ze halen oude telefoons op in Ghana, om zo het elektronisch afval daar te verminderen. En vervolgens laten ze de telefoons in België recyclen. Waardoor een groot gedeelte van de metalen kan worden teruggewonnen.

Het voordeel van deze twee bovenstaande bedrijven is dat het productieproces en de bedrijven transparant zijn. Grote bedrijven als Apple en Nokia hebben veel minder inzicht in het productieproces, hier is er sprake van een gebrek aan transparantie. Met grote bedrijven is er ook vaak sprake van ‘greenwashing’. Een bedrijf doet zich dan groener voor dan dat het daadwerkelijk is. Maar dit wil niet zeggen dat deze bedrijven alleen maar een negatieve impact hebben op de mobiele telefoon industrie. Er zijn zeker ook grote bedrijven die bijvoorbeeld strijden voor duurzaamheid en conflictvrije mijnen. Maar met deze commerciële bedrijven blijft het einddoel altijd winst.

Je telefoon en het productieproces van je telefoon zijn uiteindelijk dus veel slechter voor milieu en mens als dat je misschien in eerste instantie dacht, maar de overgang naar een circulaire economie en duurzame bedrijven als ‘Fairphone’ en ‘Closing the Loop’ bieden de oplossingen voor problemen als e-waste, en het feit dat telefoons nauwelijks worden gerecycled. Ook het verbeteren van de arbeidsomstandigheden in de mobiele telefoon industrie wordt gezien als een doel. Hier hebben bijvoorbeeld de mijnwerkers weer baat bij.

Bron: Het Groene Brein, Tegenlicht, Fairphone, Closing the Loop

Sophie schrijft: Hoe duurzaam is je telefoon? – Deel 2: Mijnwerkers

Sophie de Maat is stagiaire bij Europe Direct Noord-Holland Noord en bijzonder geïnteresseerd in het milieu en duurzaamheid. De komende periode publiceert zij een reeks blogs waarin het thema duurzaamheid centraal staat. Zij belicht daarbij uiteenlopende onderwerpen, van de Duurzame Stad tot de Europese Unie en haar duurzame maatregelen. Ben je geïnteresseerd in duurzaamheid of wil je meer leren over duurzaamheid houdt deze reeks artikelen dan in de gaten!

Ondergronds werken voor 12 uur per dag in gevaarlijke omstandigheden. Dat is de realiteit voor coltan mijnwerkers in Congo. Coltan is een mineraal dat wordt gebruikt voor het samenstellen van mobiele telefoons. Wist jij dat je telefoon uit wel meer dan honderd verschillende grondstoffen bestaat? Veel van die grondstoffen komen net als coltan uit Congo of uit andere derdewereldlanden.

Mijnwerkers in Congo, die essentiële mineralen voor de elektronica industrie winnen, werken onder slechte arbeidsomstandigheden. Daarnaast is er sprake van massale kinderarbeid in de mijnen. Wat het nog erger maakt is dat de winsten van de mineralen het bloedigste conflict sinds de Tweede Wereldoorlog in Congo financieren; de oorlog heeft bijna 20 jaar geduurd en is onlangs weer opgelaaid. Om deze redenen worden ze ook wel bloedmobieltjes genoemd.

Congo is een zwakke staat, waar rebellengroep de strijd met elkaar aangaan. En een kostbare stof in de grond maakt de situatie niet beter. De strijdende partijen verhandelen coltanerts op een illegale manier om de oorlog te financieren, want oorlogvoeren is niet goedkoop.

Enkele westerse organisaties zijn bezig met het opzetten van ‘conflictvrije mijnen’. Bedrijven als Nokia, Phillips, en Apple werken hier actief aan mee. Maar ook de Tweede Kamer zet zich hier voor in, een proefproject is opgestart om op een legale manier coltanerts te winnen. Het doel is om uiteindelijk een eerlijke en conflictvrije telefoon op de markt te brengen.

In het volgende en laatste deel van deze reeks, zal de weg naar een ‘fairphone’, en een circulaire economie worden toegelicht.

Bron: The Guardian en NRC

Sophie schrijft: Hoe duurzaam is je telefoon? – Deel 1: E-waste

Sophie de Maat is stagiaire bij Europe Direct Noord-Holland Noord en bijzonder geïnteresseerd in het milieu en duurzaamheid. De komende periode publiceert zij een reeks blogs waarin het thema duurzaamheid centraal staat. Zij belicht daarbij uiteenlopende onderwerpen, van de Duurzame Stad tot de Europese Unie en haar duurzame maatregelen. Ben je geïnteresseerd in duurzaamheid of wil je meer leren over duurzaamheid houdt deze reeks artikelen dan in de gaten!

De grootste problemen, in de mobiele telefoon industrie, naar mijn mening, zijn het e-waste wat wordt geproduceerd, de werkomstandigheden van de mijnwerkers, en het feit dat telefoons moeilijk recyclebaar zijn. In deze driedelige reeks gerelateerd aan de vraag: Hoe duurzaam is je telefoon?, zullen alle drie de thema’s nader worden toegelicht. Dit eerste gedeelte zal gaan over e-waste, het elektronisch afval.

Een telefoon bestaat uit vele onderdelen. Maar wist je bijvoorbeeld dat er ook goud zit in je telefoon! Daarnaast zitten er ook andere waardevolle metalen, zoals koper, zilver en platina, in een telefoon verwerkt. Deze onderdelen komen van over de hele wereld. Het terugwinnen van goud heeft een nieuwe wereldwijde industrie gestart, wat ook wel urban mining wordt genoemd.

Veel elektronisch afval van geïndustrialiseerde landen wordt in derde wereld landen gedumpt, voornamelijk West-Afrika. Voormalige natuurparken zijn nu plekken waar tonnen e-waste worden gedumpt. Al dat elektronisch afval wordt uit elkaar gehaald door kinderen van vijf, zes jaar. Ze slaan het kapot of ze verbranden het, om bij de edele metalen te komen. Door dit proces komen er veel giftige zware metalen in de atmosfeer en in de bodem, wat verwoestend werkt op milieu en volksgezondheid. Deze metalen kunnen zelfs in de voedselketen en uiteindelijk het lichaam terecht komen. Dit veroorzaakt veel soorten ziektes, zoals kanker, hoge bloeddruk enz. De kinderen die dit werk doen, verdienen nog geen euro per dag. Het geld dat ze verdienen gaat op aan medicijnen.

Helaas is dit niet het enige probleem in de mobiele telefoon industrie. Ook mijnwerkers hebben het zwaar, daar zal het volgende gedeelte van deze reeks artikelen over gaan. Maar gelukkig is er ook hoop, met de beweging richting een circulaire economie, waarin bedrijven hard werken om telefoons toch te recyclen. Hier zal het laatste gedeelte over gaan in de reeks ‘ Hoe duurzaam is je telefoon?’.

Bron: Tegenlicht

Minder plastic in je soep

Het staat in een schril contrast met de beslissing die de regering Trump in augustus maakte. In Amerika mogen er, na een verbod van zes jaar, weer plastic flesjes verkocht worden in de natuurparken. De voedsellobby heeft gewonnen en de wet die Obama invoerde om de afvalberg in de natuurgebieden te verminderen, wordt teruggedraaid. De Europese Commissie daarentegen ondersteunt initiatieven om de plasticberg en plasticsoep te verkleinen van harte. Tijdens de Ocean Conferentie op 4 en 5 oktober op Malta wordt daar met name aandacht aan besteed. Dierentuinen en Aquaria van over de hele wereld worden opgeroepen om een educatieve rol te nemen en het bewustzijn rondom afval in de zee te helpen vergroten. Wij doen gewoon mee, ookal zijn we geen aquarium. Want dat die plasticsoep desastreuze gevolgen heeft, is een feit.