Nieuwe strategie Litouwse Bibliotheek na bezoek Alkmaar

Posted by Redacteur Redacteur on

In november 2018 bezochten twee bibliothecaressen, Academic Secretary Alma Masevičienė en Senior Bibliographer Marija Pečiulytė van Martynas Mažvydas National Library, Bibliotheek Kennemerwaard. Alma en Marija kwamen inspiratie opdoen rondom het Media & Information Literacy. Denk daarbij aan digitale geletterdheid, burgerschap en bijvoorbeeld mediawijsheid.

Tijdens het bezoek observeerden ze het werk van Bibliotheek Kennemerwaard en leerden zij verschillende methoden kennen. Hiermee begonnen de voorbereidingen van de ontwikkeling van een nieuwe Media Literacy strategie voor de Nationale bibliotheek in Litouwen. Ook verzorgden ze nieuwe richtlijnen voor de openbare bibliotheken. Na het bezoek deelden Alma en Marija de methoden met hun collega’s. In 2019 zijn de nieuwe mediawijsheid-strategieën en richtlijnen gepresenteerd aan de Litouwse openbare bibliotheken.

Het bezoek aan Bibliotheek Kennemerwaard en het ontwikkelen van een nieuwe strategie waren de kernactiviteiten van het project “Media Literacy Development for Responsible Citizenship”. Het project is medegefinancierd door het Erasmus+ programma. De strategierichtlijnen zijn beschikbaar in Litouwen in de nationale bibliotheek van Litouwen. website.

Marija Pečiulytė, Suzan Vermeulen en Alma Masevičienė

National Library of Lithuania has made new media literacy development strategy based on the experience of Kennemerwaard Library

On November, 2018 two librarians: Academic Secretary Alma Masevičienė and Senior Bibliographer Marija Pečiulytė from Martynas Mažvydas National Library of Lithuania visited Kennemerwaard Library, observed our work, learned our methods and started to prepare new media literacy development strategy for the National Library of Lithuania as well as provide guidelines for Lithuanian public libraries. After the visit Alma Masevičienė and Marija Pečiulytė shared our methods and practise with their colleagues in Lithuania. In 2019 the new media literacy development strategy guidelines have been presented to Lithuanian public libraries and adults’ educators.

The visit and development of the strategy was the core activities of the mobility project “Media Literacy Development for Responsible Citizenship”. The project has been co-financed by Erasmus+ programme. The strategy guidelines are available in Lithuanian on the National Library of Lithuania website.

Alkmaarse Mena Leila voor empowermentproject naar Macedonië – Blog 3

Posted by Redacteur Redacteur on

De Alkmaarse Mena Leila Kilana is als trainer gevraagd in het ReTraVaSSEV Erasmus+ project waarin 6 landen samenwerken om kwetsbare groepen te helpen hun soft skills te ontwikkelen met het oog op inzetbaarheid, betere sociale integratie en succesvoller onderwijs. Met haar achtergrond in sociaal-culturele wetenschapper en cultureel ondernemerschap, zet zij zich in voor maatschappelijke organisaties met thema’s als danseducatie, women-empowerment en/of de Sustainable Deveopment Goals. In 2019 heeft zij met een team het eerst TEDx event in Alkmaar georganiseerd. Meer informatie: www.MenaLeila.com/spreker

BLOG 3: Multiculturele verschillen en brandend zout

Een ruige tocht door de bergen van Macedonië brengt ons naar een verlaten ski-gebied. Door een ongeval op de weg komen wij uren later aan dan gepland. Maar daar aangekomen denk je daar niet meer aan terug, want het is er hemels! Een terras met uitzicht over besneeuwde bergen en een soort mini natuurgebied met pauwen, konijntjes, zwanen, wolven en een struisvogel!
De lunch bestaat uit -in zout gerookt- vlees dat op miraculeuze wijze in brand wordt gezet en vervolgens heel delicaat met een hamer uit het zout wordt gehaald. Voor de vegetariërs zijn er vele soorten salades, groenten en vers fruit. Flessen rode en witte wijn komen op tafel en als je dat niet wilt, is er bronwater uit de bergen. De vermoeidheid en trek maakt plaats voor een vrolijke en uitbundige sfeer.

Eerder deze dag ben ik in gesprek met een aantal mensen over de oorsprong van taal en hoe het over de wereld verandert door migratie, kolonisatie en nieuwe volkeren. Zo wordt er in Zuid-Amerika maar in 1 land Portugees gesproken, namelijk in Brazilië. Dit is een andere versie van de taal dan op het eiland Madeira.

Waar je trots op kan zijn is per land verschillend. Dat kan een denkwijze zijn, een voetbalteam, traditionele dans of zelf kolonisatie. Soms kom je dan op gevoelige thema’s, waarbij ik mij afvraag of de geschiedenisboeken in Europa wel dezelfde verhalen vertellen. Sommige verschillen zijn heel groot en ik realiseer mij dat ik mij heel prettig voel bij de Noord Hollandse nuchterheid en eerlijkheid. Af en toe maak ik een feministische uitspraak, waar de groep hard om moet lachen.

Als ik op visite ben bij mensen met een heel andere cultuur vind ik het leuk om er achter te komen hoe ik verbinding kan maken. Ik ken de Arabische en Turkse cultuur redelijk goed en ik ken een aantal gebruiken en religieuze ceremonies. Ik laat mijn voetzolen niet zien op een Turkse bruiloft en geef Egyptenaren een zachte handdruk. Dat maakt mij geen wereldburger, want als je steeds moet oppassen voel je je ook niet welkom. Maar met een dosis humor, non-verbale communicatie, kennis van muziek en dans en een open houding kom ik vaak snel in contact met mensen.

De gastvrouw en manager van Macedonië is vandaag jarig. Zij heeft op een prachtige locatie een uitgebreide maaltijd geregeld met een live band. De muziek speelt heel hard en praten is bijna onmogelijk. Daarom wordt er vooral gedanst en gezongen! Het is een enorm feest en iedereen gaat met een grote glimlach op het gezicht terug naar het hotel. Het is best laat geworden en morgenochtend om negen uur moet er kwalitatief werk geleverd worden. De belofte dat deze week een combinatie van werk & fun zou worden is waargemaakt.

Ondanks de grote verschillende tussen de landen, zie ik door dit project vooral de overeenkomsten. Alle landen die meedoen met het ReTraVaSSEV project zetten zich in voor kwetsbare groepen. Migranten, vluchtelingen, mensen met een kwetsbare thuissituatie van hoogopgeleid tot analfabeet. Om ze te helpen zelfredzaam te zijn en een baan te vinden die bij hun competenties past. De deelnemers van dit project helpen mensen door educatie en samenwerking. De trainingen die ingebracht zijn in dit EU project gaan over competentieontwikkeling, klantenservice, leervaardigheden, conflict management, motivatie en interculturele communicatie. En dat is iets om trots op te zijn.

Benieuwd naar het project? Op 8-9-10 oktober wordt het ReTraVASSEV project gepresenteerd in Brussel. Daar is het beschikbaar voor alle EU landen om in te zetten voor kwetsbare groepen.
Meer informatie: http://skillsforyou.eu/

Alkmaarse Mena Leila voor empowermentproject naar Macedonië – Blog 2

Posted by Redacteur Redacteur on

De Alkmaarse Mena Leila Kilani is als trainer gevraagd deel te nemen aan het ReTraVaSSEV Erasmus+ project, waarin 6 landen samenwerken om kwetsbare groepen te helpen hun soft skills te ontwikkelen met het oog op inzetbaarheid, betere sociale integratie en succesvoller onderwijs. Met haar achtergrond in sociaal-culturele wetenschapper en cultureel ondernemerschap, zet zij zich in voor maatschappelijke organisaties met thema’s als danseducatie, women-empowerment en/of de Sustainable Deveopment Goals. In 2019 heeft zij met een team het eerst TEDx event in Alkmaar georganiseerd. Meer informatie: www.MenaLeila.com/spreker

BLOG 2: Hollandse nuchterheid en een warm welkom in Macedonië

Wat een heerlijk ontbijt! Ik hou van olijven, geitenkaas, warme eitjes, cappuccino, salade, verse broodjes en het ligt allemaal op mijn bord.

Gisteren heb ik alle deelnemers van het EU project in Macedonië voor het eerst ontmoet. Ik kreeg van iedereen kussen of een knuffel. Hoe kan je je voorbereiden op een begroeting met iemand uit een ander land? Die derde kus uit Nederland blijft een vreemde eend in de bijt. In Italië is het zelfs zo dat ze bij de linkerwang beginnen. Je wilt met een toekomstige collega geen zigzag doen voordat je aan de juiste kant begint. Gelukkig ging het helemaal goed en was het een warm welkom, ik voel mij hierdoor snel op mijn gemak.

We hebben nog best wel wat te overleggen en ik heb nog 1001 vragen over de start van het project. Er zal geen officiële kennismakingsronde zijn want het project is al eerder gestart. Het management is in 2017 gestart in Cyprus en het hele team heeft elkaar al eerder in Madeira ontmoet. Het management is over het algemeen hetzelfde gebleven, maar sommige trainers wisselden elkaar af. Het heerlijk ontbijt is op en we gaan naar de meetingroom om te beginnen met de eerste introductie.
We zitten in een heel kleine zaal waarbij de Powerpoint niet goed zichtbaar is maar de gastvrouw alles goed maakt. Wat ziet zij er fantastisch uit in een mantelpak met een grote bos haar en een vriendelijke glimlach Ze heet ons welkom in haar land. Er ligt een map voor ons klaar met informatie over Macedonië, een schema voor komende dagen en een aantekeningenboekje met een pen. Ik heb mij sustainable uitwisbare boekje mee, maar omdat cadeautjes toch leuk zijn bewaar ik het aantekeningenboekje voor later.

De subgroepen zitten per land bij elkaar en ik nestel mij ook tussen mijn vertrouwde teamleden. Wanneer er een verhitte discussie ontstaan snap ik dat het handig is per land bij elkaar te zitten. Je hebt meteen contact met je eigen team en kan dan samen één vraag formuleren. Dat werkt de communicatie ten goede. Al snel is er een oplossing gevonden en kunnen we door. We krijgen een uur de tijd om per land een aantal zaken uit te zoeken en een kleur te kiezen die past bij de module van jouw land. Dat laatste is voor Nederland natuurlijk het makkelijkst; Hup Holland wij kiezen voor Oranje!

Grappig dat een kleur symbool staat voor een land en dat iedereen dat eigenlijk internationaal ook kent. Andere landen kiezen hun kleur op hun geografische ligging in de zee (blauw) of het feit dat de zon er veel schijnt (geel). België heeft een coördinerende rol en als er een beslissing genomen moet worden hakken zij de knoop door. Maar elk land wordt gehoord, elke persoon wordt gehoord en iedereen voelt zich gehoord. En dat werkt ook nog efficiënt zodat wij op tijd konden lunchen. Zo werd er ook gehoor gegeven aan onze magen.

Culturele verschillen zijn heel leuk om waar te nemen als je aan het eten bent. De Cyprioten en de Belgen lijken de bourgondiërs en bestellen heel veel gerechten en delen dat ook graag met anderen. In Nederland en Zweden is eten relatief duur dus voor lunch zie je dat wij kleinere porties bestellen. Morgen gaan wij een lange reis maken en werken wij naar de validatie van het project. Maar eerst staat er een Macedonische verjaardag op het programma met eten, live muziek en een verrassing.

Alkmaarse Mena Leila voor empowermentproject naar Macedonië

Posted by Redacteur Redacteur on
Linda Nieuwenburg en Mena Leila Kilani aan het werk in Skopje

De Alkmaarse Mena Leila Kilani is als trainer gevraagd deel te nemen aan het ReTraVaSSEV Erasmus+ project, waarin 6 landen samenwerken om kwetsbare groepen te helpen hun soft skills te ontwikkelen met het oog op inzetbaarheid, betere sociale integratie en succesvoller onderwijs. Met haar achtergrond in sociaal-culturele wetenschapper en cultureel ondernemerschap, zet zij zich in voor maatschappelijke organisaties met thema’s als danseducatie, women-empowerment en/of de Sustainable Deveopment Goals. In 2019 heeft zij met een team het eerst TEDx event in Alkmaar georganiseerd. Meer informatie: www.MenaLeila.com/spreker

BLOG 1: ​Een rijkdom aan geschiedenis en vette beats

Een week lang naar Noord Macedonië en met zes andere landen werken aan een EU project? Dat zag ik wel zitten! Dus toen ik werd gevraagd om mee te gaan deed ik dat met een grote ‘JA’.

In een voortraject werd ik, samen met een andere trainer, gevraagd training te geven aan twee groepen en de resultaten daarvan in Macedonië te presenteren. De trainingen zelf ontwikkeld of samengesteld uit bestaand trainingsmateriaal om kwetsbare groepen softskills aan te leren om de inzetbaarheid voor werk te vergroten.

De module van Nederland is gebaseerd op de wetenschappelijk gevalideerde training van drs. Marlies Pfann, die voor Nederland als manager in dit project zit​. ​Hoe geweldig is het om​ straks namens Nederland de module ‘interculturele communicatie’ internationaal aan te kunnen bieden voor alle EU landen!

Het trainen van groepen is mij niet onbekend. Ik geef al jarenlang dansles, trainingen aan nieuwe Nederlanders (statushouders) voor duurzame integra​tie en coach groepen vrouwen. Maar dit is wel van een ander kaliber want hoe maak je een training die uit 6 onderdelen bestaat beschikbaar voor alle lidstaten van de EU? Je hebt natuurlijk te maken met culturele verschillen, religies en niet te vergeten, taalbar​rières. In Nederland kan iedereen wel Engels verstaan, maar geldt dat ook voor Macedonië, Madeira of zelfs Frankrijk?

Met mijn boekje over Macedonië in de hand geklemd sta ik 5 uur ’s morgens klaar met m’n gekleurde koffer op Schiphol. Samen met Marlies Pfann, Jiva Rajaratnam en Linda Nieuwenburg gaan we dit avontuur aan. Met een overstap in Wenen, de stad van de art nouveau, zijn we binnen 4 uur in Skopje. Volgens kenners een lelijke maar erg leuke stad.

De ochtend van de eerste workshops begin ik het liefst met wat goede muziek. Ik heb samen met twee reislustige vriendinnen een Spotify lijst. Het maakt niet uit waar we zijn op de wereld, als we naar deze muziek luisteren voelen wij ons altijd thuis. Op de klanken van Etta Jones begint deze eerst ochtend in Macedonië ontspannen. Er staat zoveel op de planning dat de dag niet vroeg genoeg kan beginnen.

Ik heb zin om een bijdrage te leveren, maar ik moet eerst goed luisteren en opletten. De meeste deelnemers zijn eerder al samen gekomen in Madeira, Nederland, Cyprus en Zweden. Daar is overleg geweest over welke softskills er gekozen zouden worden en welk land welke modules gaat testen. Nu gaat het om de laatste evaluaties, aanpassingen en het valideren, want hoe beoordeel je een soft skill als motivatie of conflict management? Na deze week zijn alle fases van ‘recognition’, ‘training’ en ‘validation’ samengevoegd in een (online) document en uiteindelijk in oktobe​r in Bruss​el gepresenteerd.

In de middag is het tijd om het land te verkennen. Niet alleen de imposante gebouwen di​e ‘s avonds pr​achtig worden verlicht, maar ook het antieke centrum dat als een Turkse bazaar in geur en kleur je tegemoet komt. Ik kijk mijn ogen uit van alle pracht en praal en tegelijkertijd zie ik de gebouwen die afbladderen​. Ze staan er pas een paar jaar! De grote bruggen staan vol met beelden van helden uit de geschiedenis; revolutionairen ten tijden van het Ottomaanse Rijk, en nog tien strijders voor de Macedonische onafhankelijkheid. ​In mijn informatieboekje staat dat de regering de bewoners van Skopje bewust wil maken van hun identiteit. Het is imposant, ondanks dat de vo​gelpoep van sommige hoofden van de helden afdruipt.

Waar ik vooral van onder de indruk ben, is de openluchtopera. Op een groot doek wordt een dramatisch tafereel afgespeeld waarbij twee zangeressen hun liefdesverdriet uitstorten. Lokale bewoners en toeristen zitten midden op het Moeder Theresa Plein, vernoemd naar de wereldbekende en controversiële katholieke zuster, stichteres van de Missionarissen van Naastenliefde en Nobelprijswinnares voor de vrede. Macedonië is haar geboorteland.

Ondertussen hoor je vanuit de vele Skybars moderne muziek met vette beats. Het is een stad van contrasten. Morgen gaan wij aan de slag met de laatste vertalingen en de lay-out van het definitieve document. En Nederland mag een kleur kiezen….in mijn volgende blog vertel ik welke!

Sophie schrijft: Hoe duurzaam is je telefoon? – Deel 3: Circulaire economie

Posted by Redacteur Redacteur on

Sophie de Maat is stagiaire bij Europe Direct Noord-Holland Noord en bijzonder geïnteresseerd in het milieu en duurzaamheid. De komende periode publiceert zij een reeks blogs waarin het thema duurzaamheid centraal staat. Zij belicht daarbij uiteenlopende onderwerpen, van de Duurzame Stad tot de Europese Unie en haar duurzame maatregelen. Ben je geïnteresseerd in duurzaamheid of wil je meer leren over duurzaamheid houdt deze reeks artikelen dan in de gaten!

In veel opzichten zitten we vast in een lineaire economie. In een lineaire economie worden grondstoffen verzameld, omgevormd tot producten, de producten worden gebruikt en uiteindelijk eindigt het product als afval. Een overgang van een lineaire economie naar een circulaire economie zal veel voordelen opleveren, ook voor het milieu. Een circulaire economie kijkt breder en houdt zich vast aan de aanpak ‘reduce, reuse en recycle’. Tijdens het verzamelen van grondstoffen wordt er verminderd waar mogelijk, producten worden gemaakt van herbruikbare grondstoffen of materialen, en in plaats van het product weggooien wordt het gerecycled.

Voor de mobiele telefoon industrie zal de overgang naar een circulaire economie veel van de problemen oplossen die in de vorige artikelen zijn beschreven, zoals e-waste en het feit dat telefoons nauwelijks worden recycled. Bedrijven die zich hiervoor inzetten zijn bijvoorbeeld ‘Fairphone’ en ‘Closing the Loop’. ‘Fairphone’ zet zich in voor een langdurig en duurzaam ontwerp, eerlijke materialen en grondstoffen, goede arbeidsomstandigheden en het hergebruiken en recyclen van telefoons. ‘Closing the Loop’ is een bedrijf dat het proces van mobiele telefoons circulair probeert te maken. Ze halen oude telefoons op in Ghana, om zo het elektronisch afval daar te verminderen. En vervolgens laten ze de telefoons in België recyclen. Waardoor een groot gedeelte van de metalen kan worden teruggewonnen.

Het voordeel van deze twee bovenstaande bedrijven is dat het productieproces en de bedrijven transparant zijn. Grote bedrijven als Apple en Nokia hebben veel minder inzicht in het productieproces, hier is er sprake van een gebrek aan transparantie. Met grote bedrijven is er ook vaak sprake van ‘greenwashing’. Een bedrijf doet zich dan groener voor dan dat het daadwerkelijk is. Maar dit wil niet zeggen dat deze bedrijven alleen maar een negatieve impact hebben op de mobiele telefoon industrie. Er zijn zeker ook grote bedrijven die bijvoorbeeld strijden voor duurzaamheid en conflictvrije mijnen. Maar met deze commerciële bedrijven blijft het einddoel altijd winst.

Je telefoon en het productieproces van je telefoon zijn uiteindelijk dus veel slechter voor milieu en mens als dat je misschien in eerste instantie dacht, maar de overgang naar een circulaire economie en duurzame bedrijven als ‘Fairphone’ en ‘Closing the Loop’ bieden de oplossingen voor problemen als e-waste, en het feit dat telefoons nauwelijks worden gerecycled. Ook het verbeteren van de arbeidsomstandigheden in de mobiele telefoon industrie wordt gezien als een doel. Hier hebben bijvoorbeeld de mijnwerkers weer baat bij.

Bron: Het Groene Brein, Tegenlicht, Fairphone, Closing the Loop

Sophie schrijft: Hoe duurzaam is je telefoon? – Deel 2: Mijnwerkers

Posted by Redacteur Redacteur on

Sophie de Maat is stagiaire bij Europe Direct Noord-Holland Noord en bijzonder geïnteresseerd in het milieu en duurzaamheid. De komende periode publiceert zij een reeks blogs waarin het thema duurzaamheid centraal staat. Zij belicht daarbij uiteenlopende onderwerpen, van de Duurzame Stad tot de Europese Unie en haar duurzame maatregelen. Ben je geïnteresseerd in duurzaamheid of wil je meer leren over duurzaamheid houdt deze reeks artikelen dan in de gaten!

Ondergronds werken voor 12 uur per dag in gevaarlijke omstandigheden. Dat is de realiteit voor coltan mijnwerkers in Congo. Coltan is een mineraal dat wordt gebruikt voor het samenstellen van mobiele telefoons. Wist jij dat je telefoon uit wel meer dan honderd verschillende grondstoffen bestaat? Veel van die grondstoffen komen net als coltan uit Congo of uit andere derdewereldlanden.

Mijnwerkers in Congo, die essentiële mineralen voor de elektronica industrie winnen, werken onder slechte arbeidsomstandigheden. Daarnaast is er sprake van massale kinderarbeid in de mijnen. Wat het nog erger maakt is dat de winsten van de mineralen het bloedigste conflict sinds de Tweede Wereldoorlog in Congo financieren; de oorlog heeft bijna 20 jaar geduurd en is onlangs weer opgelaaid. Om deze redenen worden ze ook wel bloedmobieltjes genoemd.

Congo is een zwakke staat, waar rebellengroep de strijd met elkaar aangaan. En een kostbare stof in de grond maakt de situatie niet beter. De strijdende partijen verhandelen coltanerts op een illegale manier om de oorlog te financieren, want oorlogvoeren is niet goedkoop.

Enkele westerse organisaties zijn bezig met het opzetten van ‘conflictvrije mijnen’. Bedrijven als Nokia, Phillips, en Apple werken hier actief aan mee. Maar ook de Tweede Kamer zet zich hier voor in, een proefproject is opgestart om op een legale manier coltanerts te winnen. Het doel is om uiteindelijk een eerlijke en conflictvrije telefoon op de markt te brengen.

In het volgende en laatste deel van deze reeks, zal de weg naar een ‘fairphone’, en een circulaire economie worden toegelicht.

Bron: The Guardian en NRC

Sophie schrijft: Hoe duurzaam is je telefoon? – Deel 1: E-waste

Posted by Redacteur Redacteur on

Sophie de Maat is stagiaire bij Europe Direct Noord-Holland Noord en bijzonder geïnteresseerd in het milieu en duurzaamheid. De komende periode publiceert zij een reeks blogs waarin het thema duurzaamheid centraal staat. Zij belicht daarbij uiteenlopende onderwerpen, van de Duurzame Stad tot de Europese Unie en haar duurzame maatregelen. Ben je geïnteresseerd in duurzaamheid of wil je meer leren over duurzaamheid houdt deze reeks artikelen dan in de gaten!

De grootste problemen, in de mobiele telefoon industrie, naar mijn mening, zijn het e-waste wat wordt geproduceerd, de werkomstandigheden van de mijnwerkers, en het feit dat telefoons moeilijk recyclebaar zijn. In deze driedelige reeks gerelateerd aan de vraag: Hoe duurzaam is je telefoon?, zullen alle drie de thema’s nader worden toegelicht. Dit eerste gedeelte zal gaan over e-waste, het elektronisch afval.

Een telefoon bestaat uit vele onderdelen. Maar wist je bijvoorbeeld dat er ook goud zit in je telefoon! Daarnaast zitten er ook andere waardevolle metalen, zoals koper, zilver en platina, in een telefoon verwerkt. Deze onderdelen komen van over de hele wereld. Het terugwinnen van goud heeft een nieuwe wereldwijde industrie gestart, wat ook wel urban mining wordt genoemd.

Veel elektronisch afval van geïndustrialiseerde landen wordt in derde wereld landen gedumpt, voornamelijk West-Afrika. Voormalige natuurparken zijn nu plekken waar tonnen e-waste worden gedumpt. Al dat elektronisch afval wordt uit elkaar gehaald door kinderen van vijf, zes jaar. Ze slaan het kapot of ze verbranden het, om bij de edele metalen te komen. Door dit proces komen er veel giftige zware metalen in de atmosfeer en in de bodem, wat verwoestend werkt op milieu en volksgezondheid. Deze metalen kunnen zelfs in de voedselketen en uiteindelijk het lichaam terecht komen. Dit veroorzaakt veel soorten ziektes, zoals kanker, hoge bloeddruk enz. De kinderen die dit werk doen, verdienen nog geen euro per dag. Het geld dat ze verdienen gaat op aan medicijnen.

Helaas is dit niet het enige probleem in de mobiele telefoon industrie. Ook mijnwerkers hebben het zwaar, daar zal het volgende gedeelte van deze reeks artikelen over gaan. Maar gelukkig is er ook hoop, met de beweging richting een circulaire economie, waarin bedrijven hard werken om telefoons toch te recyclen. Hier zal het laatste gedeelte over gaan in de reeks ‘ Hoe duurzaam is je telefoon?’.

Bron: Tegenlicht

Sophie schrijft: De stad van de toekomst

Posted by Redacteur Redacteur on

Sophie de Maat is stagiaire bij Europe Direct Noord-Holland Noord en bijzonder geïnteresseerd in het milieu en duurzaamheid. De komende periode publiceert zij een reeks blogs waarin het thema duurzaamheid centraal staat. Zij belicht daarbij uiteenlopende onderwerpen, van de Duurzame Stad tot de Europese Unie en haar duurzame maatregelen. Ben je geïnteresseerd in duurzaamheid of wil je meer leren over duurzaamheid houdt deze reeks artikelen dan in de gaten!

In de toekomst zal de wereldbevolking oplopen naar 9 miljard, en volgens de Verenigde Naties zal maar liefst 70 procent daarvan in steden wonen. Er is een groot verschil tussen de stad en het platteland. Wonen op het platteland betekent vaak meer ruimte, veel groen en een schonere lucht. Maar hoe kan de stad ook aangenamer, schoner en groener worden gemaakt, zodat het leefbaar blijft voor iedereen? Er is behoefte aan het verduurzamen van steden.

Er zijn verschillende vlakken waarop de stad kan verduurzamen. Met betrekking tot de voedselconsumptie zal in duurzame steden efficiënt gebruik worden gemaakt van de beschikbare  ruimte. Voedsel zal in gebouwen of op daken verbouwd worden, ook wel urban farming’’ of ‘vertical farming’ genoemd. En bijkomstigheid is het feit dat er op deze manier ook geen transport naar de stad meer nodig is. Daarnaast zal voedselverspilling zoveel mogelijk worden vermeden, bijvoorbeeld door middel van restaurants die koken met restvoedsel. Andere voorbeelden zijn recycling en het creëren van een circulaire economie, waarbij niet wordt weggegooid maar juist wordt hergebruikt. Hiernaast kan ook worden gedacht aan veel groen, energie van hernieuwbare bronnen, regionalisering en duurzaam vervoer zoals fietsen en elektrische auto’s.

Dit zijn enkele voorbeelden van hoe een duurzame stad er in de toekomst uit zal kunnen zien. Maar er zijn nu zelfs ideeën voor drijvende steden. Blue Frontiers is zo’n bedrijf dat duurzame drijvende steden ontwikkelt. Joe Quirck, medeoprichter van Blue frontiers, gelooft dat deze drijvende steden een hulpmiddel kunnen zijn bij het redden van het milieu. Een stijgende zeespiegel is één van de gevolgen van de opwarming van de aarde. Een drijvende stad zou de perfecte oplossing zijn aangezien het overstromingsgevaar op deze manier wordt weggenomen. Bovendien kunnen klimaatvluchtelingen opgevangen worden in zulke steden. En daarnaast redden de drijvende steden de  koraalriffen die door klimaatverandering en de opwarming van de aarde aan het verdwijnen zijn. Het koraal kan nog herstellen als de temperatuur van de zee daalt. Blue frontiers heeft speciale platforms ontwikkeld die schaduwen creëren in het water, zodat de temperatuur kan dalen. In 2020 wordt de eerste drijvende stad gebouwd.

Sophie de Maat

Bronnen: